Ο Ρώσος επιστήμονας Βλαντίμιρ Μπάσκιν είναι κατηγορηματικά αντίθετος με αυτήν την άποψη.
Ισχυρίζεται ότι οι αλλαγές του κλίματος έχουν κυκλικό χαρακτήρα και δεν συνδέονται καθόλου με τη δραστηριότητα των ανθρώπων. Μαζί με τον συνάδελφό του Ραούφ Γκαλιούλιν αποδεικνύουν, ότι η σημερινή υπερθέρμανση είναι ο απόηχος της εξόδου του πλανήτη από μία «μικρή εποχή των παγετώνων» και σύντομα – σε γεωλογική κλίμακα,
Μας περιμένει η έναρξη μίας νέας εποχής των παγετώνων:
Η μικρή εποχή των παγετώνων εμφανίζεται με περιοδικότητα 500 ετών. Η προηγούμενη ήταν στα μέσα της προηγούμενης χιλιετίας, όταν στην Αγγλία πάγωσε ο Τάμεσης, οι Ολλανδοί έκαναν πατινάζ, ενώ στη Ρωσία οι ξένοι τρόμαζαν, βλέποντας πως τα δέντρα έσκαγαν από τον παγετό. Οι περίοδοι ψύξης και θέρμανσης εμφανίζονται περίπου σε διαστήματα 30-40 ετών. Η σημερινή περίοδος θέρμανσης έληξε στην αλλαγή της χιλιετίας.
Η αρχή ενός νέο κύκλου – αυτού της ψύξης – συνδέεται με τις αλλαγές στην ηλιακή δραστηριότητα. Η ισχύς της ακτινοβολίας του Ήλιου εξασθενεί, γεγονός που επηρεάζει το κλίμα.
Οι επιστημονικές έρευνες του κλίματος προηγούμενων γεωλογικών περιόδων υποχρεώνουν να αμφιβάλλουμε για την αναγκαιότητα των απαιτήσεων του Πρωτοκόλλου του Κιότο. Το Πρωτόκολλο περιορίζει τις εκπομπές των θερμοκηπιακών αερίων και επιτρέπει την εμπορία των δικαιωμάτων αυτών των εκπομπών. Η εκπομπή του διοξειδίου του άνθρακα είναι μια κανονική φυσική διαδικασία, και όχι αποκλειστικά το αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας, αναφέρει ο Βλαντίμιρ Μπάσκιν.
Στον παγκόσμιο ωκεανό περιέχεται 60 φορές περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα, απ’ ότι στον αέρα. Με την αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη το διοξείδιο του άνθρακα αρχίζει να εκλύεται περισσότερο. Έτσι, η αύξηση του επιπέδου του CO2 στην ατμόσφαιρα δεν προηγείται της θέρμανσης, αλλά, αντίθετα, την ακολουθεί.
Το φαινόμενο του Θερμοκηπίου είναι κίνηση μάρκετινγκ
Η παγκόσμια υπερθέρμανση, για την οποία μιλούν τόσο πολύ, δεν αποτελεί τόσο ένα επιστημονικό πρόβλημα, όσο μία κίνηση μάρκετινγκ. Εάν επήλθε η υπερθέρμανση – εξηγεί τη δολοπλοκία παρόμοιων συλλογισμών ο Ρώσος επιστήμονας – τότε αυτό σημαίνει ότι η ζήτηση για παραδοσιακά είδη καυσίμου (κάρβουνο, πετρέλαιο και φυσικό αέριο) θα μειωθεί, και η τιμή αυτών των ενεργειακών πόρων θα πρέπει να μειωθεί. Αυτό πλέον δεν είναι επιστήμη, αλλά καθαρή πολιτική, ισχυρίζεται ο Μπάσκιν.
Όμως, μας περιμένει όχι μία παγκόσμια υπερθέρμανση, αλλά μία παγκόσμια ψύξη, ισχυρίζεται ο Ρώσος επιστήμονας. Αλλά δεν χρειάζεται να φοβόμαστε την ψύξη: αυτή θα αναπτύσσεται σταδιακά και θα γίνει αισθητή μόνο στα μέσα του 21ου αιώνα.
Έλληνας επιστήμονας έχει αντίθετη άποψη
Ο κ. Χρόνης Τζεδάκης, καθηγητής της Φυσικής Γεωγραφίας στο University College του Λονδίνου, και οι συνεργάτες του εκτιμούν σε μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση «Nature Geoscience» ότι αν δεν υπήρχε η ανθρώπινη παρέμβαση, η θερμή περίοδος που διανύουμε θα μπορούσε να λήξει ανά πάσα στιγμή μέσα στα επόμενα 1.500 χρόνια.
Με βάση τη θεωρία των παλαιοκλιματικών κύκλων, η οποία βασίζεται στις περιοδικές αλλαγές της εισερχόμενης ηλιακής ακτινοβολίας, οι «παγωμένες» και οι θερμότερες περίοδοι της Γης θα έπρεπε να εναλλάσσονται κάθε περίπου 100.000 χρόνια. Αυτό το «μοτίβο» όμως, σύμφωνα με τα ευρήματα, δεν ισχύει πάντα. Όσον αφορά τον τερματισμό των παγετωδών περιόδων (και την έναρξη των μεσοπαγετωδών) οι επιστήμονες εντόπισαν έναν δεύτερο παράγοντα επιρροής – μια θετική ανάδραση όπως ονομάζεται: την άνοδο των επιπέδων του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.
Στο τέλος μιας παγετώδους περιόδου η σταδιακή άνοδος της θερμοκρασίας ευνοεί το λιώσιμο των πάγων με αποτέλεσμα να διαταράσσει την ωκεάνια κυκλοφορία και να οδηγεί σε ένα φαινόμενο το οποίο οι ειδικοί αποκαλούν κλιματική ή ωκεάνια τραμπάλα: κατά τη διάρκειά του οι δυο πόλοι της Γης βρίσκονται κλιματικά εκτός φάσης, ο βόρειος ωκεανός γίνεται ψυχρότερος και ο νότιος θερμαίνεται. Αυτό οδηγεί στην απελευθέρωση στην ατμόσφαιρα διοξειδίου του άνθρακα που ήταν δεσμευμένο στον βυθό των ωκεανών το οποίο με τη σειρά του οδηγεί στην άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη.
Οι επιστημονικές έρευνες του κλίματος προηγούμενων γεωλογικών περιόδων υποχρεώνουν να αμφιβάλλουμε για την αναγκαιότητα των απαιτήσεων του Πρωτοκόλλου του Κιότο. Το Πρωτόκολλο περιορίζει τις εκπομπές των θερμοκηπιακών αερίων και επιτρέπει την εμπορία των δικαιωμάτων αυτών των εκπομπών. Η εκπομπή του διοξειδίου του άνθρακα είναι μια κανονική φυσική διαδικασία, και όχι αποκλειστικά το αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας, αναφέρει ο Βλαντίμιρ Μπάσκιν.
Στον παγκόσμιο ωκεανό περιέχεται 60 φορές περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα, απ’ ότι στον αέρα. Με την αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη το διοξείδιο του άνθρακα αρχίζει να εκλύεται περισσότερο. Έτσι, η αύξηση του επιπέδου του CO2 στην ατμόσφαιρα δεν προηγείται της θέρμανσης, αλλά, αντίθετα, την ακολουθεί.
Το φαινόμενο του Θερμοκηπίου είναι κίνηση μάρκετινγκ
Η παγκόσμια υπερθέρμανση, για την οποία μιλούν τόσο πολύ, δεν αποτελεί τόσο ένα επιστημονικό πρόβλημα, όσο μία κίνηση μάρκετινγκ. Εάν επήλθε η υπερθέρμανση – εξηγεί τη δολοπλοκία παρόμοιων συλλογισμών ο Ρώσος επιστήμονας – τότε αυτό σημαίνει ότι η ζήτηση για παραδοσιακά είδη καυσίμου (κάρβουνο, πετρέλαιο και φυσικό αέριο) θα μειωθεί, και η τιμή αυτών των ενεργειακών πόρων θα πρέπει να μειωθεί. Αυτό πλέον δεν είναι επιστήμη, αλλά καθαρή πολιτική, ισχυρίζεται ο Μπάσκιν.
Όμως, μας περιμένει όχι μία παγκόσμια υπερθέρμανση, αλλά μία παγκόσμια ψύξη, ισχυρίζεται ο Ρώσος επιστήμονας. Αλλά δεν χρειάζεται να φοβόμαστε την ψύξη: αυτή θα αναπτύσσεται σταδιακά και θα γίνει αισθητή μόνο στα μέσα του 21ου αιώνα.
Έλληνας επιστήμονας έχει αντίθετη άποψη
Ο κ. Χρόνης Τζεδάκης, καθηγητής της Φυσικής Γεωγραφίας στο University College του Λονδίνου, και οι συνεργάτες του εκτιμούν σε μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση «Nature Geoscience» ότι αν δεν υπήρχε η ανθρώπινη παρέμβαση, η θερμή περίοδος που διανύουμε θα μπορούσε να λήξει ανά πάσα στιγμή μέσα στα επόμενα 1.500 χρόνια.
Με βάση τη θεωρία των παλαιοκλιματικών κύκλων, η οποία βασίζεται στις περιοδικές αλλαγές της εισερχόμενης ηλιακής ακτινοβολίας, οι «παγωμένες» και οι θερμότερες περίοδοι της Γης θα έπρεπε να εναλλάσσονται κάθε περίπου 100.000 χρόνια. Αυτό το «μοτίβο» όμως, σύμφωνα με τα ευρήματα, δεν ισχύει πάντα. Όσον αφορά τον τερματισμό των παγετωδών περιόδων (και την έναρξη των μεσοπαγετωδών) οι επιστήμονες εντόπισαν έναν δεύτερο παράγοντα επιρροής – μια θετική ανάδραση όπως ονομάζεται: την άνοδο των επιπέδων του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.
Στο τέλος μιας παγετώδους περιόδου η σταδιακή άνοδος της θερμοκρασίας ευνοεί το λιώσιμο των πάγων με αποτέλεσμα να διαταράσσει την ωκεάνια κυκλοφορία και να οδηγεί σε ένα φαινόμενο το οποίο οι ειδικοί αποκαλούν κλιματική ή ωκεάνια τραμπάλα: κατά τη διάρκειά του οι δυο πόλοι της Γης βρίσκονται κλιματικά εκτός φάσης, ο βόρειος ωκεανός γίνεται ψυχρότερος και ο νότιος θερμαίνεται. Αυτό οδηγεί στην απελευθέρωση στην ατμόσφαιρα διοξειδίου του άνθρακα που ήταν δεσμευμένο στον βυθό των ωκεανών το οποίο με τη σειρά του οδηγεί στην άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη.
