Είναι γνωστόν, ότι σύμφωνα με την Ελληνική Λαογραφία, καλικάντζαροι ονομάζονται στην ελληνική λαϊκή παράδοση τα «δαιμονικά» που φαντάζονται οι άνθρωποι ότι περιφέρονται στη Γη κατά το δωδεκαήμερο μεταξύ Χριστουγέννων και Φώτων. Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας ονομάζονται επίσης τσιλικροτά, καρκατζούλια ή σκαρκατζούλια.
Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση οι καλικάντζαροι κατοικούν στον Κάτω Κόσμο, όπου όλο το χρόνο πριονίζουν την κολόνα (ή το δέντρο) που στηρίζει τη Γη, αλλά όταν κοντεύουν να την πριονίσουν εντελώς φτάνει η παραμονή των Χριστουγέννων. Τότε αφήνουν τη δουλειά τους και ανεβαίνουν στον Πάνω Κόσμο, όπου παραμένουν ως την ημέρα των Θεοφανίων. Τότε επιστρέφουν στον Κάτω Κόσμο, αλλά βρίσκουν την κολόνα ολόκληρη, οπότε ξαναρχίζουν και πάλι να τη ροκανίζουν ως τα επόμενα Χριστούγεννα.
Σύμφωνα με τους λαϊκούς μύθους οι καλικάντζαροι είναι πάρα πολλοί και ξετρυπώνουν στην επιφάνεια της Γης από φαράγγια, πηγάδια, σπηλιές, καταβόθρες, μυρμηγκοφωλιές κ.α. Περιγράφονται κοντοί, μαυριδεροί, άσχημοι, τριχωτοί, με πλήθος από κουσούρια και βρόμικοι. Είναι καβγατζήδες και μαλώνουν συνέχεια μεταξύ τους. Όταν φανερώνονται στους ανθρώπους παίρνουν διάφορες μορφές, άλλοτε εμφανίζονται ως ζώα και άλλοτε με ένα πόδι ανθρώπινο και ένα ζώου. Συνηθίζουν να μπαίνουν στα σπίτια από την καμινάδα και προκαλούν πολλές ζημιές. Τρώνε ό,τι βρεθεί μπροστά τους και λερώνουν τα πάντα.
Σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας υπάρχουν έθιμα που συνδέονται με τους καλικάντζαρους. Στην Ήπειρο συνήθιζαν να βάζουν αδράχτια στο τζάκι για να μην μπορούν να μπουν στο σπίτι, ενώ αλλού συνήθιζαν να καίνε αλάτι για να τους εξευμενίσουν ή έκαιγαν παλιά παπούτσια. Αλλού συνήθιζαν να βάζουν στο τζάκι ένα κόσκινο γιατί πίστευαν πως οι καλικάντζαροι άρχιζαν να μετρούν τις τρύπες του και τους έφτανε το ξημέρωμα, οπότε έφευγαν για να επιστρέψουν το επόμενο βράδυ.
Όταν έφευγαν οι καλικάντζαροι, οι άνθρωποι καθάριζαν όλο το σπίτι, πετούσαν τη στάχτη από το τζάκι, έπλεναν το εικονοστάσι, άλλαζαν το νερό στο καντήλι γιατί πίστευαν ότι είχαν μολύνει όλο το σπίτι.
ΓΕΝΕΣΗ ΚΑΙ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ
Ας δούμε, όμως, τι λένε οι επιστήμονες για τον πλανήτη μας:
Η Γη, όπως και τα άλλα μέλη του πλανητικού μας συστήματος, προέκυψε (σύμφωνα με τη θεωρία του Τζινς) με απόσπαση ηλιακού υλικού του πρωτοήλιου μας, από την επίδραση του πεδίου βαρύτητας άλλου άστρου που τον πλησίασε. Έτσι εξηγείται ότι οι μεγάλοι πλανήτες (Δίας, Κρόνος) βρίσκονται στη μέση και οι μικρότεροι (Ερμής, Πλούτωνας) στα άκρα, αν τοποθετηθούν όλοι στη σειρά, σύμφωνα με την απόστασή τους από τον Ήλιο. Κατά τον Κούπερ, οι πλανήτες δημιουργήθηκαν από συμπυκνώσεις στροβιλιζόμενων ηλιακών υλικών, ενώ οι Σμιτ και Μακ Κράιτ υποστηρίζουν ότι το ισχυρό πεδίο βαρύτητας του Ήλιου παγίδεψε υλικό του Γαλαξία και έγιναν οι πλανήτες.
Ο Γιούρι θεωρεί ότι οι πρωτοπλανήτες δημιουργήθηκαν από συμπυκνώσεις τμημάτων ενός αρχικού νεφελώματος. Η Γη στα πρώτα στάδια της δημιουργίας της ήταν σε διάπυρη κατάσταση, επειδή όμως συνεχώς ακτινοβολούσε, άρχισε να ψύχεται μέχρι που τελικά σχηματίστηκαν η ατμόσφαιρα και η υδρόγειος με ξηρά και θάλασσα.
Η αρχική μορφή της υδρογείου προέκυψε με έναν ειδικό μηχανισμό σχηματισμού των βασικών στρωμάτων της. Στην αρχή, πριν από πέντε και περισσότερα δισεκατομμύρια χρόνια, τα νέφη των θερμών υδρατμών και αέριων ενώσεων δημιούργησαν την ατμόσφαιρα της Γης, από τα αέρια υδρογόνο (Η2), άζωτο (Ν2), μεθάνιο (CH4), αμμωνία (ΝΗ3), διοξείδιο του άνθρακα (CO2) κ.ά.
Συγχρόνως όμως τα βαρύτερα υλικά προκάλεσαν «βροχή μετάλλων» από τις θερμές αέριες μάζες (ατμούς). Το θερμό αυτό ρευστό υλικό των μετάλλων καθώς έπεφτε πάνω στη Γη σχημάτιζε έναν υπέρθερμο στερεό φλοιό (κρούστα). Τελικά τα νέφη των μετάλλων εξαντλήθηκαν και η Γη πήρε μια κάποια σταθερή μορφή. Τα υγρά που έπεφταν καθώς άγγιζαν το θερμό φλοιό της Γης εξατμίζονταν, με συνέπεια ο φλοιός να ψύχεται, να στερεοποιείται και σιγά-σιγά να γίνεται παχύτερος. Κάτω όμως από αυτή την κρούστα (φλοιό) βρισκόταν ακόμα σε παχύρρευστη κατάσταση το μάγμα. Τη σχετικά σταθερή μορφή της πήρε η Γη πριν από 4.700.000 χρόνια.
ΤΙ ΕΛΕΓΕ Ο ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ!..
Όπως γράφουμε και στο καινούργιο βιβλίο μας: «Παπουλάκος: Άγνωστες Προφητείες και Θαύματα», ο προφήτης του Μοριά, αναφερόμενος στον μύθο των Καλικάτζαρων, που ροκανίζουν για ένα χρόνο το δέντρο της γης, αλλά πριν το ολοκληρώσουν έρχονται τα Δωδεκαήμερα και αναγκάζονται να ανέβουν στον Πάνω Κόσμο για να πειράξουν τους ανθρώπους, προφήτευσε ότι αυτό που δεν πέτυχαν για δισεκατομμύρια χρόνια οι διάβολοι θα το καταφέρουν οι άνθρωποι!
Και ω της εκπλήξεως!
Μια μέρα, ανοίγοντας την εφημερίδα «Τα Νέα» της Τρίτης 19 Ιουνίου 2001 και συγκεκριμένα στη σελίδα 45, διάβασα κατάπληκτος ένα δημοσίευμα, που είχε τον τίτλο: «Ώρα να … μετακινήσουμε τη Γη!»
Τι συνέβη;
Όπως γράφει η ίδια η εφημερίδα: «Για να γλιτώσει ο πλανήτης μας από την υπερθέρμανση, η ΝΑSΑ βρήκε τη λύση».
Δηλαδή;
«Ένας τρόπος να αποτρέψουμε την υπερθέμανση της Γης είναι να την μετακινήσουμε λίγο πιο πέρα… Δεν πρόκειται για σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά για ένα ρεαλιστικό σενάριο με την υπογραφή της ΝΑSA.
Το μόνο που χρειάζεται, υποστηρίζουν οι επιστήμονες, είναι να οδηγήσουμε μερικούς κομήτες κοντά στη Γη και η τροχιά της θα διαφοροποιηθεί. Ο πλανήτης μας θα στροβιλίζεται πλέον σε ένα ασφαλέστερο, δροσερότερο μέρος του ηλιακού μας συστήματος και η ζωή του θα παραταθεί κατά έξι δισεκατομμύρια χρόνια. «Η τεχνολογία που απαιτείται δεν είναι ουτοπική», λέει ο δρ Γκρεγκ Λάφλιν, από το ερευνητικό κέντρο Ames της ΝΑSA, στην Καλιφόρνια. «Περιλαμβάνει τις ίδιες τεχνικές που προτείνουν σήμερα οι επιστήμονες για την εκτροπή των αστεροειδών ή των κομητών που κατευθύνονται προς τη Γη. Δεν χρειάζονται υπερφυσικές δυνάμεις για να μετακινήσουμε τη Γη, χρειάζεται απλώς προσεκτικός και λεπτός σχεδιασμός».
Το σχέδιο που εισηγείται ο Λάφλιν και οι συνάδελφοί του, Ντον Καρυκάνσκι και Φρεντ Άνταμς, περιλαμβάνει την εκτροπή της τροχιάς κάποιου κομήτη ή αστεροειδούς κοντά στη Γη ώστε να μεταφέρει σε αυτήν μέρος της βαρυτικής του ενέργειας. «Η τροχιακή ταχύτητα της Γης θα αυξανόταν και θα απομακρυνόμασταν από τον Ήλιο και την ολοένα και πιο επικίνδυνη ακτινοβολία του», λέει ο Λάφλιν.
Κατόπιν, οι επιστήμονες θα κατηύθυναν τον κομήτη προς τον Δία ή τον Κρόνο, όπου και θα συνέβαινε η αντίστροφη διαδικασία: ο κομήτης θα συνέλεγε ενέργεια, η τροχιά του θα τον επανέφερε κοντά στη Γη και η διαδικασία θα επαναλαμβανόταν…» (!)
Αντιλαμβάνονται οι καλόπιστοι αναγνώστες τον συγκλονισμό της ψυχής του γράφοντος, καθώς εκείνη την ώρα θυμήθηκε την φράση του Παπουλάκου, σύμφωνα με όλα όσα του διηγούνταν οι απλοϊκοί γέροντες του χωριού του, παρά το γεγονός ότι ένα άλλο παρεμφερές δημοσίευμα της ίδιας εφημερίδας («Τα Νέα», Τετάρτης 29 Σεπτεμβρίου 2004), έφερε τον τίτλο: «Κι όμως, το υδρογόνο κινεί τη Γη», δεδομένου ότι, όπως τονίζει το δημοσίευμα: «Καθώς το πετρέλαιο λιγοστεύει, σε λίγα χρόνια όλα θα κυλούν με … ρυθμούς υδρογόνου: από το αυτοκίνητο μέχρι τα κινητά τηλέφωνα…».
Προφητεία; Διαίσθηση; Πρόρρηση; Συμβολισμός; Δεν ξέρω!..
Ένα όμως γνωρίζω: Οι παπουλάκηδες που τριγυρνούσαν στα χωριά της Πελοποννήσου πρέπει να γνώριζαν πολλά!…
Αυτός και ο λόγος που θαυμάζουμε όχι μόνον την προφητική δύναμη, αλλά και την ερμηνευτική ικανότητα της σοφίας των γερόντων αυτών, που ο κόσμος καλούσε «παπουλάκηδες»!..
Άλλωστε, όπως λέει και η Εκκλησία μας: «Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθέν εστι καταβαίνον από του πατρός των φώτων, παρ’ ω ουκ ένι παραλλαγή ή τροπής αποσκίασμα»!..
Ερμηνεία:
«Κάθε αγαθή προσφορά προς τους ανθρώπους και κάθε δώρον τέλειον κατεβαίνει εκ των άνω, από τον ουρανόν, από τον πανάγαθον Θεό, που είναι ο δημιουργός και πατέρας όλων των πνευματικών και υλικών φώτων, εις τον οποίον δεν υπάρχει καμμία αλλοίωσις ούτε η παραμικροτέρα σκιά μεταβολής»!..
