Μπορεί το κεχριμπάρι να μην κρύβει το DNA των δεινοσαύρων, όπως συνέβαινε στη γνωστή ταινία «Τζουράσικ Παρκ», σίγουρα όμως κρύβει πολύτιμα στοιχεία για τον αέρα που ανέπνεαν τα γιγάντια ζώα. Ειδικότερα, από αναλύσεις που διεξήγαγαν ορυκτολόγοι σε 538 δείγματα κεχριμπαριού και ρητίνης δέντρων από την Τριαδική περίοδο, πριν 220 εκατομμύρια χρόνια, ως την τρέχουσα Τεταρτογενή περίοδο, προέκυψε ότι ο αέρας που ανέπνεαν οι δεινόσαυροι είχε πολύ λιγότερο οξυγόνο συγκριτικά με τη σύγχρονη ατμόσφαιρα. Το Τεταρτογενές είναι το σημερινό στάδιο ανάπτυξης της Γης, που περιλαμβάνει την εποχή των παγετώνων και την ιστορία της ανθρωπότητας. Σήμερα, στο Τεταρτογενές, οι άνθρωποι γεμίζουν τα πνευμόνια τους με αέρα με περιεκτικότητα οξυγόνου στο 21%.
Ωστόσο, όπως προέκυψε από αναλύσεις κεχριμπαριού από την εποχή των δεινοσαύρων, ο αέρας που ανέπνεαν τα γιγάντια ζώα είχε πολύ χαμηλότερη περιεκτικότητα σε οξυγόνο, η οποία δεν ξεπερνούσε το 10 με 15%.
Προηγούμενες μελέτες που είχαν δημοσιευτεί στα επιστημονικά έντυπα Nature και PNAS υποστήριζαν ότι υψηλά επίπεδα οξυγόνου πυροδότησαν την ανάπτυξη γιγάντιων εντόμων και άλλων μορφών ζωής στον πλανήτη μας.
Ωστόσο, η νέα μελέτη αποδεικνύει πως δεν ήταν τα υψηλά επίπεδα οξυγόνου που έδωσαν τη δυνατότητα στους δεινοσαύρους να «γιγαντώνονται».
«Με τη μελέτη μας δεν θέλουμε να εκμηδενίσουμε το ρόλο του οξυγόνου στην εξέλιξη της ζωής γενικότερα, ωστόσο αυτές οι θεωρίες δεν μπορούν να εξηγήσουν το γιγαντισμό των δεινοσαύρων», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Ralf Tappert, από το πανεπιστήμιο του Ίνσμπρουκ.
Το κεχριμπάρι και η ρητίνη μπορεί να καταγράψει τις μεταβολές στα επίπεδα του οξυγόνου, επειδή η πρόσληψη διοξειδίου του άνθρακα από τα δέντρα εξαρτάται από τις συγκεντρώσεις οξυγόνου στην ατμόσφαιρα. Όταν τα επίπεδα οξυγόνου μεταβάλλονται, τα δέντρα συγκεντρώνουν διαφορετικές ποσότητες άνθρακα-13, μιας συγκεκριμένης μορφής άνθρακα.
Πηγή
Ωστόσο, όπως προέκυψε από αναλύσεις κεχριμπαριού από την εποχή των δεινοσαύρων, ο αέρας που ανέπνεαν τα γιγάντια ζώα είχε πολύ χαμηλότερη περιεκτικότητα σε οξυγόνο, η οποία δεν ξεπερνούσε το 10 με 15%.
Προηγούμενες μελέτες που είχαν δημοσιευτεί στα επιστημονικά έντυπα Nature και PNAS υποστήριζαν ότι υψηλά επίπεδα οξυγόνου πυροδότησαν την ανάπτυξη γιγάντιων εντόμων και άλλων μορφών ζωής στον πλανήτη μας.
Ωστόσο, η νέα μελέτη αποδεικνύει πως δεν ήταν τα υψηλά επίπεδα οξυγόνου που έδωσαν τη δυνατότητα στους δεινοσαύρους να «γιγαντώνονται».
«Με τη μελέτη μας δεν θέλουμε να εκμηδενίσουμε το ρόλο του οξυγόνου στην εξέλιξη της ζωής γενικότερα, ωστόσο αυτές οι θεωρίες δεν μπορούν να εξηγήσουν το γιγαντισμό των δεινοσαύρων», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Ralf Tappert, από το πανεπιστήμιο του Ίνσμπρουκ.
Το κεχριμπάρι και η ρητίνη μπορεί να καταγράψει τις μεταβολές στα επίπεδα του οξυγόνου, επειδή η πρόσληψη διοξειδίου του άνθρακα από τα δέντρα εξαρτάται από τις συγκεντρώσεις οξυγόνου στην ατμόσφαιρα. Όταν τα επίπεδα οξυγόνου μεταβάλλονται, τα δέντρα συγκεντρώνουν διαφορετικές ποσότητες άνθρακα-13, μιας συγκεκριμένης μορφής άνθρακα.
Πηγή