Η συγκεκριμένη ανακάλυψη δεν αναμενόταν από τη θεωρία του σχηματισμού των πλανητών καθώς θεωρούταν βέβαιο πως ένας τόσο μεγάλος πλανήτης θα προσέλκυε γύρω του υδρογόνο και θα γινόταν ένας γίγαντας αερίων με βραχώδη πυρήνα, όπως για παράδειγμα ο Δίας.
Καθώς όμως ο συγκεκριμένος πλανήτης είναι στέρεος και πολύ μεγαλύτερος από της υπερ-Γαίες, όπως ονομάζονται οι βραχώδεις πλανήτες με μέγεθος μεγαλύτερο της Γης, αποτελεί τον πρώτο πλανήτη που συγκαταλέγεται στη νέα κατηγορία των μέγα-Γαιών.
Ο Κέπλερ 10c εντοπίστηκε στα δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ και βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα άστρο όμοιο σε μέγεθος με τον Ήλιο, ενώ χρειάζεται 45 ημέρες για μία πλήρη περιφορά γύρω από αυτό.
Βρίσκεται 560 έτη φωτός μακριά από τη Γη, στον αστερισμό του Δράκοντα, ενώ στο ίδιο πλανητικό σύστημα βρίσκεται και ένας ακόμη βραχώδης πλανήτης, ο Κέπλερ 10b με μάζα τριπλάσια της Γης ο οποίος όμως είναι ένας πύρινος κόσμος που χρειάζεται μόλις 10 ώρες για να εκτελέσει μία περιστροφή γύρω από το άστρο του. Αντίθετα, ο Kέπλερ 10c παρουσιάζει πιο φιλικές ιδιότητες ως προς την πιθανότητα ανάπτυξης ζωής σύμφωνα με τους ερευνητές.
Έχοντας διάμετρο 29.000 χλμ, περίπου 2.5 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης, ο Κέπλερ 10c αρχικά κατηγοριοποιήθηκε ως μικρός-Ποσειδώνας.
Όταν όμως αργότερα με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου TNG στα Κανάρια νησιά οι αστρονόμοι μέτρησαν τη μάζα του και διαπίστωσαν πως δεν αποτελείται κατά κύριο λόγο από αέρια, έμειναν έκπληκτοι καθώς οι θεωρίες σχηματισμού των πλανητών δεν τα καταφέρνουν καλά στο να εξηγήσουν ένα τέτοιο φαινόμενο.
Ο πλανήτης δε θεωρείται πιθανό να είχε ατμόσφαιρα στο παρελθόν και να την έχασε σε κάποια φάση της εξέλιξής του αφού έχει παραπάνω από αρκετή μάζα για να τη συντηρήσει και έτσι όλα δείχνουν πως ο Κέπλερ 10c γεννήθηκε έτσι, κάποια στιγμή πριν από περίπου 10 δισεκατομμύρια χρόνια, σχετικά νωρίς δηλαδή στην ιστορία του Σύμπαντος.
Αν και η συγκεκριμένη ανακάλυψη γεννάει θεωρητικά ερωτήματα, οι επιστήμονες πιστεύουν πως θα ανακαλύψουν και άλλους πλανήτες που θα συμπεριληφθούν στις μεγα-Γαίες, ενώ ένα ακόμη συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως στην έρευνα για πλανήτες όμοιους με τη Γη θα πρέπει να συμπεριληφθούν ακόμη και τα πιο γηραιά άστρα.
